terkedilmiskasaba

vay be..
uygun bulduğum tek kelime bu.
takip ettiğim bloggerlerin çoğu en az 6 aydır yok burada hepsine az önce teker teker baktım sadece birkaçı devam ediyor.
farklı bir duyguymus sanki eski mahallene gitmissin ve arkadaslarinin cogunun tasinmis olduğunu ogrenmissin gibi

haydiiin gel bunla ugras

bazen bicaklamak istersin ama bir sey yapamazsin cunku insansin
once biraz geri saralim sonunda bir is buldum fakat calistigim yerdeki insanalr iyiler hoslarda tam ergenler ya sürekli bi tripler alinmalar darilmalar ya yiter ya didim artik gelmissin kac yasina anaokul terk tavirlarin var valla zamanimi senin egonu tatmin etmekle harcayamam hic opmiyim canim meşgulum

boşuna demiyorlar bu pisikoloklar çocukluğuna inmemiz lazım diye

gün geçmiyor ki bi abukluk daha olmasın. evet şimdi çocukluğuma iniyoruz ama sadece benim değil arkadaşımın da :D
Geçen yine stalkliyorum bi de kime denk geleyim orta okuldan arkadasim evet bu kızla bu ara çok samimiydik sonra fena kavga ettik falan ama samimi olduğumuz siralarda millete sariyorduk milletle dalga gecen millete sataşan kızlar ilur ya malesef onlardandık neyse bu arkadas bi gun abudik gubudik bi mont mu desem ceket mi desem boyle banu alkan tarzi bi şey giyip okula geldi. Bunda bi hava var oksijen tüpü bunun yanında solda sıfır. tabi ben her ne kadar yakın arkadaşım da olsa kahkahayi patlattim sinirlendi falan triplere girdi . ben o sinirlendi diye daha cok sinirlendim sonra aldim bunun ceketini ciktim koridora bakınnn x 'in ceketi nasıl harika dimi falan diye dolanmaya başladım bu koridorda koşuyo peşimden sonra bi ara durdurdu beni çekti ceketi elimden götürdü sınıfa sıranın altına sıkıştırıdı. Daha da giymedi. Velhasılkelam bu arkadaş moda tasarım bitirmiş

Uzun Aradan Sonra

içimde biriktirdiklerimi kusmaya geldim. Başka türlü rahatlayamayacağım. depresik şeyler okumak istemiyorsan baştan uyarayayım. Bu arada evet ülkede daha önemli konular var bencede.

kendimi tedavülden kalkmış para birimi gibi hissediyorum. utanmasam beni kimse anlamiyo diyip odamin kapisini carpicam. Kendimi aciklamaktanda yoruldum. onu bunu gectimde ailemin beni ahmak olarak bulmasi beni en cok üzen şey. sırf bu yüzden bile anne olmaktan korkabilirim bu duygu öyle incitici ki tarifsiz ya gercekten. kendimi onemsemedigim durumlarda ailemi mutlu etmek icin yaptığım şeyler oluyordu onlarida yapmak gelmiyo içimden bana eskisi kadar deger vermemelerini aklim almıyor her bakışlarında sanki hayatini bok ettin bunca emegimiz boşa gitti der gibiler. Aslinda çok iyi insanlar ama az önce sinirim bozulduğu için abartı icgudum devreye girdi ve sadece kötü anları hatırlıyorum hepsi bu.