Yaz sil yaz sil.. böyle sürüp gidecek anlaşılan. Kelimeler sıraya dizilmek bilmedi. Bu gün yine insanlık için bir önemi olmayan ama beni günlerdir bazı şeyleri sorgulamaya iten bir olayı anlatacağım. Onceli6kle psikolojiden mi girsek bilemedim.. Yok yok bodoslama daha iyi. Siz hiç yanında sacmaladığınız, güvendiğiz, ona ithamlarda bulunanlara panter gibi saldırı pozisyonuna geçtiğiniz hepsini boşver en içten halinizle muhabbete daldiginiz kişi tarafindan aslında onun size içten içe nedenini anlayamadiginiz bir kin beslediğini farkettiniz mi? Bu gerçekten çok ama çok inciten bir sey. bu arkadas gecenlerde bir patlama yaşadı aldı sazini eline tey tey de tey tey başladı tingirdatmaya. Üzüyor be gercekten yakınım dedigin insanin senin açığını aradığını, başarından hoşnut olmadığını, basarisizligina içten içe guldugunu hele hele seni zemin katta görüp kendini terasta hissettigini farketmek üzüyormus. Peki simdi onunla olan iletisimimi ne boyutta tutmam gerekiyor? Artık gitti benden o samimiyet ona karşı. Aklımdan geçen şu ki bir şey mi oldu diye sormayı gerektirmeyecek fakat sohbetimden de keyif almayacak boyuta taşımayı düşünüyorum. Çok tatsız bir yazı oldu ama işte buda böyle.. Tadım tuzum mu kaldı sanki.. neyse zemin kattan selam. keske insanları tanımak icin bir asansöre binip ne kadar tanımak istiyorsak o kadar tanısak saniyeler içinde. Alarm tuşuna bastığında da biri çıkarsa sizi tanimasaniz o kisiyi tuş bozulmasa mesela